B7D, czyli pierwsza setka 😃

 

Plan uczestnictwa w festiwalu biegowym w Krynicy zrodził się późną wiosną. Mimo, że słyszałem wiele cudownych opinii, nie chciałem łączyć dwóch wielkich imprez obok siebie. Tak, nawet mój "chory" umysł, obawiał się regeneracji po BUGT-cie 😌. Zmiana planów nastąpiła wraz z nawrotem zimy. Zimy, która zabrała mi pełen dystans Niepokornego Mnicha 😩. Szybko zrekompensowałem sobie poczucie braku nowego rekordu kilometrowego. Ojciec zapytał: "Może Krynica?", a ja "Dobrze, ale ja tam pobiegnę setkę" 😉.

Gotowy do startu

Nadchodzi piątek, czas wyjazdu do Krynicy. Taktyka biegu się drastycznie zmieniła. Czemu? Hmm..Byłem zdumiony powrotem do sił po walce w Tatrach, ale nie przypuszczałem, że półmaraton mnie sponiewiera. Może nałożyło się obciążenie, ciężko powiedzieć. Wiedziałem jedno, dwa tygodnie przed Krynicą, przeciążyłem mięsień pośladkowy 😕. Nawet nie przypuszczałem jak dokuczliwa może być ta kontuzja 😕. Kłucie niszczyło psychikę, skrócony krok irytował, ale dopiero przy zbiegach neurony szalały. Jak mam przebyć ultra oszczędnie zbiegając? No cóż, jadę, zobaczymy co trasa pokaże :).

Na festiwal przybyłem z całą rodziną 😃, nawet moja psiunia się wybrała :). Pakiet szybko odebrany, kwaterunek i powoli czas było myśleć o spaniu. Hmm, myślenie się przedłużyło prawie do północy, a budzik na drugą to była ostateczność 😂.

Wstałem i jazda 😄. Strój założony, kawa wypita, płatki zjedzone ... no to zakładam plecak i rozgrzewka, czyli prawie 3km na start ;P. Pięknie wygląda Krynica nocą. Na starcie, pełno ludzi 😃. Niezwykła atmosfera, krótka pogawędka z Markiem i czas ruszać :D.

Pierwsze kilometry przez miasto idą wolniej niż w dolinie Chochołowskiej (hmm idą efekty bólu), ale nagle skręt i lecim w Beskid Sądecki. Wbiega mi się cudownie, dosyć łagodne góry. Zbieg już nie jest tak lajtowy. Ciemność i noga mnie spowalnia, na trasie do Rytra tracę kolejne pozycje 😦. Na dole szybkie uzupełnienie kalorii i jazda na Przehyb. Robi się ciasno, po drodze mijam uczestników biegu na 64km, a także znajomych. Miło było Was spotkać. Dzięki Justyna za pogawędkę, Darku i Karolu za doping i te parę słów. Sorki, że tym razem nie tryskałem humorem- było mi ciężko, jednak neurony nadal wysyłały sygnały, nie znudziło im się 😜. Na Przehybie (44km zaliczam po 5h 9 min) mieszam wszystko 😜. Cola, izo, owoce, kabanosy, ciastka. Uzupełniam plecak i jazda 😁.

Kolejne kilometry nieźle lecą. Pod górę postanawiam walczyć. Wolno, ale biegnę ;P. Niestety w dół nadal tracę. Nagle mija 50-tka, a ja nadal tak samo się czuję. Znika obawa, że jednak będę musiał rozważać  zejście z trasy. Wytrzymam 😃, a słowa ukochanej i wspaniałej rodzinki dodają sił. Nagle Piwniczna (66km mijam po 9h 20min), mijam Miłosza i Sonię (miło spotkać kolejne znajome twarz 😃 ) i lecę do jedzonka :). Znajduję żurawinkę :D.

Pożegnalny widok na Piwniczną Zdrój

Trasa od Piwnicznej robi się stroma, ale już tylko 34km. Przypominają mi się słowa Marka o trzech małych, ale ciężkich do wbiegnięcia ściankach. Masakra, tylko idę, a słońce zaczyna mnie wypalać. Niby tylko 11 km między punktami odżywczymi, a zniknął litr izo i czułem się odwodniony. Dodatkowo zaczął szaleć mi żołądek. Dobra, robi się płasko i parę kilometrów do punktu. Trzeba biec. Na trasie spotykamy mieszkańców wiosek. Wyszli i obdarowali biegaczy wodą :). Niesamowite dzieciaki i ta radość 😃. Nagle wyłania się punkt odżywczy (77km) i postanawiam postawić się na nogi. 15 minut zleciało, ale wyszedłem pełen sił :D. Nadszedł czas na wspinaczkę wzdłuż wyciągu narciarskiego. Żel nie wchodzi...  Hmm, no cóż koniec uzupełniania kalorii pożywieniem. Może wytrzymam te 20 km 😜 i jak się okazało 3h walki 😁.

Zlatuję do kolejnej dolinki, mijam 83km i nagle ... No nie wiem co się dzieję. Pojawia się szutr o lekkim nachyleniu, a mi zostały siły do biegania. Marek wspominał, by zostawić siły na końcówkę, bo jest przyjemna :D. No to lecę, mijam współtowarzyszy biegów na 100km, na 64km - wszyscy idą, tylko jeden wariat jeszcze biegnie 😛. Przez najbliższe 5 km awansuję o 7 pozycji na 58 lokatę.

Finisz

Wypijam colę, drugą colę (tak kalorie już tylko w płynie) i jazda do góry. Nadal biegnę, a przede mną wyłania się zbieg. Już tylko 10 kilometrów, włączył mi się tryb samo destrukcji😛. W najgorszym przypadku doczołgam się, więc lecę w dół. Czuję prędkość, przychodzi radość z biegania w górach 😃. Może szału nie ma (tempo 5 min/km), ale dziś to niezwykła prędkość. Przeganiam kolejnych biegaczy, skręt wzdłuż płotu i już jestem w Krynicy. Ścigam się z biegaczem, ale po wbiegnięciu na
deptak odpuszczam. Czas na triumfalny finisz. Widzę ukochaną rodzinkę, przybijam im piątkę. Następne piątki lecą do kolejnych kibiców i po chwili po 12 godzinach i 20 minutach przebiegam linię mety. Mam setkę 😄. Nogi wytrzymały 😄. Łapię za piwo, ale nogi już jak z waty 😜.

Po lekkim masażu ruszamy z rodzinką na obiad. Hmm, pyszna zupka chrzanowa 😋 plus pierogi postawiły mnie na nogi. Idę na dekoracje 😁. Tak, zająłem 48 lokatę, 43 wśród mężczyzn i ostatecznie drugie miejsce w kategorii wiekowej M20 . W końcu po odebraniu nagrody ruszam do kwatery pod długo oczekiwany prysznic 😁.

Następny poranek jest o dziwo przyjemny, wstaję bez większego bólu. Po śniadanku ruszam z matką do byłej cerkwi na mszę, a następnie na spacerek z pieskiem na wyciąg w Słotwinach 😁. Szkoda nam marnować dnia, więc przed wyjazdem ostatni raz odwiedzamy deptak krynicki i Jaworzynę.